Genç bir kadın, doğa yürüyüşü için yalnız başına ormana gider. Gün batımına yakın kamp kurar. Gece olduğunda, sessizliğin içinde bir fısıltı duymaya başlar:
“Beni bul…”
İlk başta rüzgar sandığı sesi önemsemez. Ama fısıltılar gittikçe netleşir, aynı şeyi tekrarlar:
“Beni bul…”
Kadın çadırdan çıkar, sesin geldiği yöne yürümeye başlar. Ay ışığıyla aydınlanan orman yolu onu bilinmeyen bir yere sürükler. Bir ağacın dibinde eski bir oyuncak bebek bulur. Bebeğin gözleri kırmızı parlamaktadır. Tam onu eline aldığında, arkasından bir çocuk sesi gelir:
“O benim oyuncağım… Ver geri!”
Kadın arkasını döner ama kimse yoktur. Bebek bir anda çığlık atar ve ekran kararır.
A WordPress Commenter Nisan 2, 2025
Hi, this is a comment.
To get started with moderating, editing, and deleting comments, please visit the Comments screen in the dashboard.
Commenter avatars come from Gravatar.